We zijn in Nepal tijdens de aardbeving, vlak bij Kathmandu. Nooit vergeten we het gegrom vanuit de aarde, het gekraak en overdonderend lawaai van openbrekende grond, omvallende huizen, in elkaar zakkende tempels, krakende bomen,verstikkende stofwolken. Aards geweld wat je omgeeft en in de macht heeft. Ik wankel op straat en jonge sterke Nepalezen brengen me naar een grote boom. Dat redt mijn leven, want waar ik heen wilde stort een huis in.
Ineens is de hele Nepalese samenleving beschadigd en veranderd. Een week eerder hebben we de projecten van onze stichting Studenten en Musahar Project Nepal (SMPN) bezocht. Met de Nepalese mensen vierden we het feest van elkaar weer zien en van de resultaten. En dan die vreselijke aardbeving met dagenlang naschokken. We leven op straat en delen samen met de Nepalezen de angst. Netwerken zijn uitgeschakeld, we kunnen eerst niemand bereiken. Er is geen elektriciteit en water meer. Juist dit arme land treft zo'n grote ramp, de meeste mensen in Nepal hebben al zo weinig. Ook is veel cultuur weggevaagd, waar juist de toeristen voor komen.

We vragen, hoe kunnen we helpen? De Nepalezen antwoorden: 'Blijf gezond, kom veilig thuis en maak samen met ons plannen hoe we kunnen helpen.' Met grote pijn in het hart vliegen we op de geplande datum terug. Natuurlijk voeren we actie, zodat de kinderen en studenten in het rampgebied zo snel mogelijk het dagelijks leven weer op kunnen pakken. SMPN is een van de weinige stichtingen die actief is in dit afgelegen arme berggebied.

Hoe gaan de Nepalezen er mee om? Ze zijn als Hindoes en Boeddhisten niet  'klein' te krijgen. Ze zeggen: 'Dit is een natuurramp, God en mensen doen ons dit niet aan. We geven niet op en gaan door'. Ze steken wierook aan, vouwen handen voor hun hart en omhoog. De Hindoes geloven: God helpt ons, we staan niet alleen. De dagelijkse groet in Nepal is: NAMASTE = ik groet het unieke/goddelijke in jou.

Als ik dat zie en hoor gaan mijn gedachten naar de kracht van het christelijke geloof. Zo staat in Psalm 8 dat je bijna Goddelijk bent geschapen, dat God je kroont met glans en glorie en dat God altijd weer naar je omziet, dat God nooit laat vallen jouw leven, het werk van zijn handen. Waarom? Omdat God je lief heeft. Wanneer je dat aanneemt en tot je door laat dringen kun je de kracht voelen van het geloof, zacht en tegelijk krachtig. Jezus leert ons: God haalt je er door, maar lost je problemen niet op. Je moeite, pijn, zorgen, komen wel in een ander licht te staan, het licht van steun, houvast, het licht van 'Ik haal je er door'. Dat licht van God herken ik ook in de houding van de Nepalese mensen. De mensen zijn enorm verdrietig, maar niet kwaad. Ze stellen geen 'waarom vraag'. Want het is de natuur. Het geloof roept ons toe: open je voor God en ontvang wonderlijke steunende, troostende, opbeurende kracht.

Corry Nicolay is PKN predikant interreligieuze communicatie en voorzitter van de stichting Studenten en Musahar Project Nepal.
Zie:https://www.facebook.com/studentenprojectnepal