Op 4 mei herdenken we wat we nooit mogen vergeten. We herdenken hoe door etnische moorden en oorlog miljoenen kinderen, vrouwen en mannen werden vernietigd, gedood en blijvend beschadigd. Nooit weer mag het zo ver mag komen in onze samenleving. Want we willen niet wegglijden in het gevoel van elkaar wegkijken, wegwerken, doden ....

En toch kan het zo ongemerkt gebeuren.
Zij merkt bijvoorbeeld: Die manier van kijken neemt toe. Steeds vaker hoort ze: ‘Ben je Moslim, dat had ik van jou niet gedacht’. In haar hart denkt ze dan: ‘Hoe denk je dan over mijn geloof?’ Maar haar buitenkant reageert anders. Ze kijkt vriendelijk en vragend, waarop meestal verlegen volgt: ‘Nou ja, jij bent gewoon en vriendelijk’.
Inderdaad is ze een vrolijke Moslim en blij met haar geloof.
Ze werkt met kinderen en weet zeker: Boosheid werkt niet, boosheid werkt averechts. Want dan associëren ze je alsnog met terroristische gevoelens omdat je een Moslims bent. En dat voelt veel beroerder dan die opmerking.
Ook hoort ze de kinderen de laatste tijd weer vaker scheldend tegen elkaar roepen: ‘Vieze Turk’. Waarop ze vriendelijk reageert: ‘Roep je mij?’ … ‘Nee?’
Soms schaamt een kind zich dan. Ze blijft vriendelijk, want ze weet: Boosheid helpt niet. Dit vriendelijk reageren heeft ze zichzelf aangeleerd en kan ze schijnbaar speels gebruiken. Ze laat niet meer merken wat ze van binnen voelt, want ze wil …

“In Vrijheid Verbonden” … wat zij wil, willen zo veel mensen, namelijk gewoon goed met anderen samenleven. In Nederland kan dat gelukkig al heel lang. In 1579 sloot de Republiek der Nederlanden de “Unie van Utrecht, een eeuwig verbond van eenheid”, op basis van vrijheid van godsdienst en respect voor ieders levensovertuiging. Veel steden sloten zich hierbij aan. In 1948 is dit ook in artikel 18 van de “Universele Verklaring van de Rechten van de Mens” opgenomen en het staat in onze Grondwet.

En nu in 2007, hoop ik dat op 5 mei veel mensen de verklaring “In Vrijheid Verbonden” tekenen. In Januari startte de ondertekening in Utrecht samen met Koningin Beatrix. Ook Friesland doet er aan mee. In de verklaring staat o.a.:
Wij voelen ons, als burgers en bewoners van Nederland, in vrijheid met elkaar verbonden.
Wij zetten ons in om in verbondenheid met elkaar in gesprek te blijven, met respect voor de vrijheid van ieders geloofs- of levensovertuiging en culturele traditie.
Wij bieden onze rijkdom in overtuigingen en tradities aan ter verdieping en versterking van de solidariteit in de Nederlandse samenleving.’

Bij het Bevrijdingsfestival ligt de verklaring bij de stand van Kleurrijk Fryslân. Mensen vanuit verschillende culturen en godsdiensten zullen u en jou vragen om een handtekening te zetten. Digitaal kan dit ook via www.kleurrijkfryslan.org
Want: boosheid helpt niet, maar dit wel. Zeker weten!