In de ontmoetingsruimte van de moskee gromt die anders zo zwijgzame jongen: ‘Bin Laden kan die film zomaar als propaganda materiaal gebruiken, hij is er vast blij mee’. ‘Gewoon niet op reageren’, vinden de meeste jongeren, ‘want elke reactie kan tegen je worden gebruikt’. Allemaal zijn ze in Friesland geboren en opgegroeid. Ze voelen zich de laatste jaren best wel belaagd door de angstige en vaak lastige vragen van anderen over hun moslim-geloof. Want dat spoor trekt de onvergetelijke 11 september, de moord en nu de film ook in hun leven. ‘Je voelt je soms aangeschoten wild’, zegt een meisje. De jongeren ervaart de film als een aanval op het goed en normaal samenleven. Wat moet je er mee?’
’Kennen jullie deze’, vraag ik:

Spontaan vertel ik over Nepal. Daar zag ik de mensen ‘Lichtsporen’ op straat maken tijdens hun Lichtfeest Divali. Als Hindoe wensen ze daarmee licht voor de hele wereld en ze geloven dat licht geven een taak voor ieder mens is. ‘Want’, legt een jonge Nepalese uit, ‘als we dat willen kunnen alle mensen vrede geven aan anderen, aan de schepping, aan de wereld,. Het gaat er dan om dat we de lichtkwaliteiten die ieder mens in zich heeft, in het leven proberen waar te maken. We geloven dat God de mensen daarvoor belangeloos licht en warmte schenkt zonder onderscheid des persoon geeft en zonder er iets voor terug te vragen.’ Haar man vult aan: ‘ Net zo kunnen wij mensen dit licht uitstralen, warmte geven aan iedereen zonder te letten op religie, uiterlijkheden, geslacht of kaste. En deze warmte is écht, als ze door anderen als weldadig wordt ervaren.’
Zoiets kan ook in ons Nederlandse Friesland enhet gebeurt ook regelmatig. Een Lichtspoor uitleggen en open willen staan voor het Lichtspoor van anderen. Want met het spoor wat je uitlegt en achterlaat moeten anderen en ook de mensen die na jou leven, weer verder.

Corry Nicolay, interculturele communicatie.