Foto: Voorbereiding mini-symposium, foto Derk Bosker, dir. STINS

‘Al jaren wonen we in Nederland en we voelen ons ook Friezen. Maar nu zijn we oud geworden. Wat nu?’ Haar ogen knijpen wat samen en ze schuift wat ongemakkelijk heen en weer. Want in Suriname, Turkije en Marokko zouden de kinderen haar in huis nemen en voor haar zorgen. Heel gewoon. Maar dat is hier helemaal niet gewoon. In Nederland is het leven heel anders en wonen veel oude mensen in aparte flats of zorgcentra. Ze zegt peinzend: ‘Nu ik oud wordt merk ik weer opnieuw hoe anders alles in geworden’.

Best ingewikkeld is dit voor ouders en kinderen. Haar dochter zegt: ‘We houden veel van elkaar, maar ik werk en leef zo heel anders dan mijn moeder. Ik voel me van binnen uit elkaar getrokken door de liefde voor mijn ouders. Door onze verschillende manier van leven passen we niet meer samen in eenzelfde huis. Mijn ouders hebben dat het gevoel dat ik het niet voor hen over heb. Ze beseffen niet écht hoe verschillend we leven. Het is echt heel moeilijk en verdrietig voor hen en ook voor mij.’

Ongewild overkomt dit ouders en kinderen, ook in Fryslân. Ouders die door onze koloniale geschiedenis of als arbeider in onze economie, lang geleden in de kracht van hun leven naar Nederland zijn gekomen en die nu als nieuwe Nederlanders ook in Fryslân er helemaal bij horen. Hun kinderen zijn hier opgegroeid of geboren, waardoor velen van hen een dubbele nationaliteit hebben.

Eigenlijk is het heel normaal dat deze situatie zich aandient. Het hoort bij onze geschiedenis en is onontkoombaar dat ouders en kinderen ongewild in deze lastige situatie verzeild raken. Heel terecht vinden STINS (Startpunt voor inburgering), SWL (Stichting wijkwerk Leeuwarden) en SWOL (Stichting welzijn ouderen Leeuwarden), dit niet een probleem is van nieuwe Nederlanders, maar een gezamenlijke maatschappelijke uitdaging. Want zij zien het meedoen aan de samenleving niet als een eenzijdig verhaal van zij en wij. Daarom houden zij op 21 november hier een mini-symposium over in Liwwadden, met de symbolische naam ‘Parandee Mohajer’, wat ‘Vertrekvogel’ betekent. Het gaat die dag over de gelijkwaardigheid van inwoners van Fryslân, gelijkwaardigheid vanuit elkaars bijzonderheden. Daarbij hoort de acceptatie van elkaars bijzonderheden. En ze noemen dit dan geen probleem, maar een uitdaging Omdat dit niet alleen een persoonlijke maar ook een maatschappelijke uitdaging is, wordt natuurlijk ook de gemeente Leeuwarden uitgenodigd.

En hoe zal het dan gaan en wat levert zo’n dag op? Eigenlijk ben ik heel nieuwsgierig hoe we als samenleving er met elkaar uit komen. Want ik geloof inderdaad dat je heel goed elkaars bijzonderheden kunt integreren in ook het ouderenbeleid. Want dat kan namelijk het welzijn van veel oorspronkelijke en nieuwe Friezen bevorderen. Voor meer informatie: info@swol.nl

Corry Nicolay, interculturele communicatie.