Op 4 mei herdenken we, om nu op tijd te kunnen herkennen Op 4 mei herdenken we de doden van 1940-1945 tijdens de Tweede Wereldoorlog. Onvergetelijk blijft daarbij de vernietiging van 6 miljoen Joodse kinderen, vrouwen en mannen door het Duitse Hitler-regime, alleen maar omdat ze Jood zijn. Wanneer dan vandaag de dag een politiek leider vanuit haat voor de Joden, uitdraagt dat deze gerichte massavernietiging een verzinsel van de Joden is, dringt opnieuw het besef door hoe belangrijk herdenken is. Want wie de geschiedenis vergeet, zal haar opgemerkt opnieuw kunnen laten beginnen. Wie namelijk vergeet, is niet in staat de signalen van gevaarlijk denken en handelen op tijd te herkennen.

Door deze dag moet ik denken aan mijn reis door Israël. In Jeruzalem bezochten we het herdenkingspark 'Yad Vashem', met o.a. het Holocaust museum, het ‘Namenarchief’ van de vermoorde Joden, de ‘Laan der Rechtschapenen’ met namen van mensen die solidair met de Joden waren en het Kindermausoleum.
'Yad Vashem' betekent 'Een plaats en een naam', wat verwijst naar Jesaja 56:5 in de Bijbel, 'En voor hen wil ik in mijn huis en binnen mijn muren een herdenking en nagedachtenis geven (yad vashem), wat niet uitgewist zal worden'.
Een naam en plaats geven waardoor iets niet uitgewist wordt. In het Kindermausoleum is dit intens confronterend. In de donkere hal vol spiegels, hangen de foto's van vier joodse kinderen uit verschillende landen en er branden zeven kaarsen die zich oneindig vaak in de spiegels vermeerderen. Liefdevol, zacht, maar heel duidelijk klinken onafgebroken de naam, leeftijd en woonland van een vernietigd kind, bijv. '... Irene Cohen, 3 jaar, Nederland ... David Wever, 1 jaar, België ... Esther ...' In deze gedenkplaats flonkeren de lichtjes als sterren oneindig wijd en klinken de namen voortdurend, met vier gezichtjes die zoveel kinderen weerspiegel. Het herinnert aan de 1,5 miljoen (!) vermoorde en vernietigde joodse kinderen tijdens het nazi regime. Zij hebben 'een plaats en een naam' in 'Yad Vashem'

Terug in het zonlicht besef ik opnieuw hoe belangrijk het is om dit nooit te vergeten, om dit herkenbaar door te geven aan jonge mensen. Daarvoor zijn herdenkingsplaatsen zoals in Jeruzalem en zijn herdenkingen waar ook ter wereld van wezenlijk belang. We moeten blijven herdenken om nu op tijd het gevaar van etnisch denken te kunnen herkennen, zodat wereldwijd ook kinderen veilig op aarde kunnen leven en opgroeien.

Corry Nicolay, interculturele communicatie.