‘Namaste, welkom in Nepal’. Bij aankomst op het vliegveld in de hoofdstad Kathmandu leggen Nepalese mensen van ons project een bloemenslinger om onze hals en ze zeggen: ‘namaste’. Deze groet betekent ‘Ik groet het kostbare, het goddelijke in jou’. Natuurlijk begroeten we hen op dezelfde manier.

Het blijft genieten in dit straatarme, maar o zo mooie land, midden in de Himalaja. We zien het schilderen van een mandala, zelf gemaakte potten worden in zand gebakken, van het mooi opgestapelde fruit in een grote korf achter op een fiets kopen we wat en we hebben plezier om de kapper die midden tussen de koopwaar op het plein iemand de haren knipt. Veel verkoopkraampjes zijn er rond de boeddhistische stupa’s met gebedsvlaggetjes en de hindoestaanse tempels. Met respect kijken we naar de openbare lijkverbranding en de familie wenkt dat we wel wat dichterbij mogen komen.
Nepal blijft fascineren. Officieel bestaan de kasten niet meer, maar het ‘kastendenken’ functioneert volop. De laagste mensen hebben de minste kansen. Met onze stichting steunen we arme studenten. Elk jaar volgen ruim 200 jongens en meisjes computerlessen bij ons instituut en Nederlandse mensen sponsoren veel arme jongens en meisjes voor hun studie. Ook bouwen we samen met de Nepalese mensen in een berggebied eenvoudige solide scholen. Buitenlandse steun is belangrijk voor de kansarme Nepalese mensen. Ze pakken deze kans met beide handen aan en ervaren kracht van binnen dat er mensen zijn die hen willen steunen. Over en weer zeggen we ‘Danjebat’ (dankjewel), voor de manier waarop we elkaars leven verrijken.

Corry Nicolay is voorzitter van de stichting SMPN: Studenten en Musahar Project Nepal, die dit jaar 10 jaar bestaat. Zie: www.studentenproject-nepal.nl