Eind augustus 1999 kwamen mensen uit het hele land naar de Westerkerk. Allen zijn ze nabestaanden van een dierbare die aan kanker is overleden. De mensen zijn uitgenodigd door het Koningin Wilhelmina Fonds wat vijftig jaar bestaat. Ze komen samen om hun verdriet, dat toch heel persoonlijk is, met elkaar te delen. Jos Brink heeft de leiding en spreekt over rouw.
'Rouw', zegt Jos, 'het verscheurende verdriet, die diepe onzegbare smart, is het zusje van de liefde. Het is de prijs die je voor liefde betaalt. Wie rouwt weet wat ik bedoel.
Alles staat stil als zo'n lief mens dood is.
De dood komt toch altijd onverwachts. Het is alsof je niet verder kunt, alsof alleen voor anderen het leven ècht verder gaat. Natuurlijk, je leeft verder omdat het nu eenmaal moet. Soms halen bijbelteksten niet veel uit. Maar er is wel een tekst waarin ieder die met deze situatie heeft te maken, zich herkent. Deze tekst staat in Psalm 55:
Mijn hart krimpt in mijn binnenste ineen,
verschrikkingen van de dood zijn op mij gevallen.'
Toen Jos Brink zich eens terugtrok om met zichzelf in het reine te komen schreef hij:
Laten wij van liefde zingen,
laten wij het kwaad weerstaan,
laten wij elkaar omringen
met de moed om door te gaan.
'Sommige mensen', zegt Jos, 'geloven in God en in Jezus Christus, wiens Geest ook nadat hij gestorven is blijft leven en werken. Zij geloven dat deze werkelijkheid van leven en voortleven ook voor mensen geldt. Anderen gaan ervan uit dat alleen dèze werkelijkheid bestaat en halen hun inspiratie uit zichzelf.
Soms zijn er momenten dat die verschillen helemaal niet zo belangrijk zijn. Veel belangrijker is: Warm je aan elkaar. ..
Als je niet meer denkt aan je dierbare dode, als je niet meer over je dierbare spreekt, dan is hij of zij pas echt gestorven.'.. 'Allemaal mogen we geloven in het leven als de basis van ons bestaan, het leven dat zij of hij die is gestorven nog aan ons wil doorgeven. En we mogen samen hopen op een droom en dromen van de hoop. Hoop is het broertje van de liefde en dus ook van het zusje rouw.'
Jos besluit de dag met de wens: 'Ik hoop dat uw/jouw verdriet een warme herinnering mag worden.'
Ds. Corry Nicolay