Begin deze eeuw zijn drie projecten gestart in Nepal. In november bezoeken we de projecten en vergaderen met de Besturen. Door de projecten grijpen veel jongens en meisjes, hele gezinnen afkomstig uit de arme laagste kaste in Nepal met beide handen de kansen aan om een positieve draai aan hun toekomst te geven. Deuren gaan open naar nieuwe toekomstmogelijkheden.
Computerproject in Kathmandu
Door een trekking van Froukje Nijholt in Nepal is het plan ontstaan van een Computerproject voor arme laagste kaste studenten. Januari 2001 is de officiële start in de hoofdstad Kathmandu. Honderden meisjes en jongens hebben een officieel certificaat gehaald.
Het computerproject hoeft geen reclame te maken. De studenten vertellen het aan elkaar door en steeds weer weten nieuwe groepen studenten het computerinstituut te vinden.
De tweedehands computers uit Nederland zijn vervangen door nieuwe computers die gekocht zijn in Nepal. Dan kan een mankement gemakkelijker verholpen worden. Dankzij voorzitter Tsering Lama kunnen officieel erkende certificaten worden uitgereikt. Dit vergroot de kans om na het afronden van de studie werk te kunnen vinden.
Hoofddocent Chongba Sherpa heeft posters ontworpen die een overzicht geven van het lesaanbod. Aangeboden worden: een basiscursus, graphics e.d. en nu ook hardware. De studenten kunnen totaal 8 verschillende certificaten halen. Vier oud-studenten werken nu als administratief medewerkster en docent. Tijdens de Boardmeeting, de Bestuursvergadering, nemen we het reilen en zeilen van SPN en ook de financiën door. Omdat de stroom regelmatig uitvalt wordt een transformator aangeschaft die niet stinkt en geen brullend geluid maakt. Gelukkig ontvangen we voldoende financiële steun om dit te realiseren en door te gaan met de computerlessen voor arme studenten.
Studenten uit heel Nepal
Ruim 125 arme studenten uit heel Nepal worden individueel gesponsord voor 220 Euro per jaar. De jongens en meisjes ontvangen het geld via een controleur, die hen steunt om het geld goed te besteden en die voorkomt dat de familie het geld uitgeeft aan andere dingen. Als we de studenten ontmoeten vertellen ze dat een sponsor hen niet alleen met geld helpt. Het voelt heel bijzonder dat er iemand in Nederland is die jou wil steunen.
Dankzij steun van een sponsor heeft de blinde Bad Prasad zijn studie af kunnen ronden. Hij staat nu voor de klas in Chitwan op de gewone dorpsschool. Wij mogen even bij hem in de klas zitten. Bad is voor andere slechtziende en blinde kinderen een inspirerend voorbeeld. Ook zij hopen op een toekomstkans en ze beseffen dat je er zelf ook erg je best voor moet doen. Daarom zoeken we nu ook voor hen een sponsor.
Musahar bewoners en hun kinderen
Blij en met glans in de ogen ontvangen de vrouwen en mannen voor het eerst van hun leven een Identiteitskaart. De eigen foto en duim staan er op. Als een kostbaar iets steken de vrouwen de Identiteitskaart in hun sari en de mannen dragen de kaart even in het rond. Hun leven lang waren de Musahar-mensen onaanraakbaar en leefden ze als oud vuil. Hun kinderen verhongerden en alles was troosteloos en grauw.
Eind 2001 vertelt Ram Rayal ons in Nepal over zijn droom en we stappen er samen in. Nu wonen de mensen in huizen die niet meer wegspoelen door de moesson en ze hebben hurktoiletten met septictanks. En nu: een echte Identiteitskaart. We vinden het geweldig om deze kaarten te kunnen uitreiken. Projectcoördinator Ram Rayal ziet ontroerd toe. Veel moeite heeft hij er voor gedaan om dit voor elkaar te krijgen.
Nu de mensen officieel bestaan kunnen ze gezamenlijk eigenaar worden van het land voor het Vis- en Fruitproject. Wij overhandigen de gezamenlijke eigendomsakte van het land voor de aanleg van visvijvers, groenteteelt en fruitbomen. Het is een kaart vol pasfoto’s en duimen. De mensen kunnen nu voelen dat ze werken op hun eigen land en dat ze werken aan hun eigen toekomst en die van hun kinderen.
Verrast zien we dat ruim 30 kinderen uit Musahar ’s morgens vroeg bijles krijgen van enkele gesponsorde studenten in het dorpshuis. Daardoor kunnen ze het op de dorpsschool bijbenen. Zij kunnen straks zelf lezen en hun eigen naam schrijven en hoeven dan niet meer een duim te zetten! Na de bijles brengen de studenten de kinderen naar school. Want de kinderen zijn kwetsbaar door hun afkomst. Het is een nieuwe situatie voor iedereen, dat deze kinderen ‘zomaar’ tussen de andere kinderen zitten. Ze kunnen naar school dankzij de financiële steun uit Nederland en dat geeft hen een zekere status.
De vrouwen gaan voor ons dansen, een dankjewel-dans. We bedanken hen daarvoor en zeggen dat we alleen sàmen goede dingen kunnen doen. Alleen zij weten wat belangrijk voor hen is in hun leven en in hun situatie. Wij kunnen daar naar luisteren en kijken en proberen dit te begrijpen. Want wij maken niet uit wat er gebeurt, we besluiten dit samen. Samen merken we dat toekomstdeuren voor hen open gaan, omdat veel druppels op goede plaatsen in Nepal vallen.
Corry Nicolay is voorzitter van de Stichting Studenten en Musahar Project Nepal.
Froukje Nijholt is secretaris, Sjoukje Lania verzorgt de Studentensponsoring en Bote Nicolay is Penningmeester. Ook is er een Activiteitencommissie.
Zie: www.studentenproject-nepal.nl
Foto’s: