De Koerdische familie Düzgün bivakkeerde in het late najaar van 2000 zonder eten en drinken dagen in een fietstunneltje in Heerenveen. Nederland werd na het zien van de beelden zich voor het eerst bewust dat uitgeprocedeerde asielzoekers op straat worden gezet en echt nergens naar toe kunnen. Ondanks die verwondering heeft het gezin zeven jaar later nog geen verblijfsvergunning.

HEERENVEEN - ,,Als er één familie is die voor het generaal pardon in aanmerking komt, dan is het de familie Düzgün.’’ Predikant Corry Nicolay ontfermt zich over hen sinds die eerste uitzendingen uit het tunneltje. Een rechtelijke impasse staat echter een definitief verblijf in Nederland in de weg.

Grondslag hiervoor is een delict die een van de zonen van de familie pleegde toen hij vijftien jaar was. De jongen is voor zijn daad gestraft, heeft begeleiding gehad van de reclassering, spijt betuigd en zijn leven ten goede gekeerd, weet Nicolay. ,,Zoals het Nederlandse rechtssysteem betaamt, heeft hij hiervoor geen strafblad gekregen omdat hij minderjarig was en zijn straf heeft gediend.’’

Op zijn achttiende werd hij echter gesnapt toen hij zonder helm bij iemand op een brommer zat. De jongen werd direct gevangen gezet en naar de Rotterdamse gevangenisboot gebracht. Bovendien werd hij ongewenst verklaard vanwege zijn eerdere delict. ,,En dat had nooit gemogen. Hij zou immers geen strafblad krijgen. Een rechter in Groningen sprak afgelopen oktober nog uit dat die ongewenst verklaring hem onterecht is opgelegd. Die uitspraak had alleen slechts een adviserend karakter. Ik vind dat ons rechtssysteem door deze kwestie echt geweld wordt aangedaan.’’

Door de ongewenst verklaring wordt de hele familie in de houdgreep gehouden. ,,Niemand maakt nu recht op het pardon door die ongewenst verklaring. De IND (Immigratie- en Naturalisatie Dienst – red.) beweert juist iedereen individueel te beoordelen. Nou, dat gebeurt in deze kwestie absoluut niet. Er lijkt juist absolute willekeur te heersen.’’ En de familie laat hem bovendien niet los, zegt Nicolay. ,,Ze houden van hem en hij gedijt nu prima in familiekring.’’

De voortdurende onzekerheid roept vooral bij de kinderen die nu twaalf, vijftien en zeventien jaar zijn, de nare herinneringen op uit de tijd in het tunneltje, weet Nicolay. ,,De nachtmerries zijn terug. Ze hebben angst vanwege de onzekerheid. In het azc in Oude Pekela zien ze elke avond mensen weggebracht worden, omdat ze niet langer in Nederland mogen blijven. Ze zijn zo bang dat het hen ook overkomt.’’

Nicolay en ook hun advocaat Gerda Later die de familie al jaren representeert, belt dagelijks met het zogenoemde pardonlokket om de zaak in beweging te krijgen. ,,We hopen op een uitspraak voor de kerst.’’