Ze zitten in het midden, twee vrouwen die dit jaar naar Mekka gaan. Selda gaat omdat ze haar man zo mist en Siham draagt het verdriet van haar kindje met zich mee wat zo jong is overleden. Allemaal hebben de vrouwen geld bij elkaar gelegd om het betalen van deze belangrijk pelgrimstocht mogelijk te maken. Beide dragen ze al hun witte kleren, want dat doet iedereen die naar Mekka gaat. In die witte kleren ben je gelijk voor God, die weet wat jij met je meedraagt. Een vrouw reciteert uit de Koran en de vrouwen luisteren aandachtig of verzochten zacht: ‘Allah Akbar ‘- God is groot. Dat is een vertrouwde verzuchting die midden uit het hart komt. Het lijkt wat op de bekende uitdrukking ‘God zij dank’. Ik weet hoe vreselijk ook deze vrouwen het vinden dat de agressievelingen van IS deze geliefde woorden misbruiken bij mishandeling en moord. Hier klinkt het ‘Allah Akbar’ vertrouwd en kostbaar. De Koran wordt zorgvuldig dicht gedaan en de handen worden geopend opgeheven naar God.

Gebeden wordt er voor Selda en Siham, dat hun pelgrimstocht dat mag brengen waar ze zo op hopen. Dat ze in Mekka de verbondenheid ervaren met veel geloofsgenoten wereldwijd. En intens mogen beleven wat ze ieder met zich mee dragen, dat ze helende nabijheid mogen ervaren en getroost, gestrekt mogen worden. Wat de vrouwen die eerder in mekka waren, weten dat deze intense geloofsbeleving Goddelijks rust schenkt en liefdevolle kracht. Ook ik ervaar de bijzondere kracht van dit samenzijn en zie aan beide gezichten hoeveel dit voor hen betekent. Aan mij wordt gevraagd een gebed uit te spreken. Want we zijn tenslotte als christenen en moslims allen mensen van het Boek, de Koran en Bijbel. Ik draag Selda en Siham op aan Gods vredige nabijheid, die troost, rust en vrede schenkt in onze ziel. Als vanzelfsprekend leggen we onze handen in elkaar en openen onze harten voor Gods vrede en voor elkaar. Salam aleikum - Gods vrede voor jou.

Na het gebed worden kleden op de grond gelegd en gaan we op de grond in een kring zitten. De vrouwen brengen de schalen met eten binnen die thuis zijn klaar gemaakt. Ieder let erop dat de ander genoeg neemt en we smullen samen. Zo nu en dan heft een vrouw haar handen op en armen worden om haar heen geslagen. Het voelt heel bijzonder om dit mee te mogen maken en het samenzijn ontroert me diep. Wanneer de vrouwen mij bedanken dat ik bij hen was, is mijn dank oprecht aan hen gericht om dit samen te mogen delen. ‘Samen met hen verzucht ik ‘Allah akbar - God zij dank voor dit samen zijn'.

Corry Nicolay is PKN predikant kleurrijke communicatie.
(corrynicolay@hetnet.nl - www.kleurrijkgeloven.nl)