‘Haal er maar één uit’.
Het houten beeld gaat door de handen van Havo-leerlingen in Leeuwarden. Een meisje zegt: ‘Lukt niet, ze zitten door elkaar heen’. ‘Dan moet je de anderen een mep geven en breken’, zegt een jongen. Waarop ik vraag: ‘Wil je dat?’ ‘Best jammer, doe maar niet’, gniffelt hij. ‘Hoe komen ze door elkaar? Hoe zijn ze gemaakt?’ ‘Ze zijn uit hetzelfde hout gesneden’, ziet iemand. ‘Best knap gemaakt door mensen uit Malavië’, vinden we allemaal. ‘Kijk’, roept een meisje dat het beeld heen en weer draait, ‘ze zijn los van elkaar en toch kunnen ze niet zonder elkaar, ze houden elkaar in evenwicht’.

Straks in de Vredesweek vieren we dat we als verschillende mensen die uit hetzelfde mensenhout zijn gesneden, en als je gelooft uit hetzelfde Goddelijke hout. We leven vanuit veel verschillende culturen en manieren van geloven. Een leerling vraagt zich serieus af of alles niet veel gemakkelijker zou gaan als al die verschillende eigenaardigheden nu eens niet bij mensen zouden horen.

Hierover gaat een nieuwsgierig oosters verhaal. Wijsheid en humor worden door elkaar geweven, zodat je kunt leren met een glimlach. Het verhaal over de duif en de havik: Iemand vindt een havik die een kromme snavel en klauwen heeft.
Omdat hij alleen maar iets van duiven weet, denkt hij dat de vogel mismaakt is.
Hij bewerkt de klauwen en de snavel net zolang totdat de vogel 'normaal' is.
Het beschadigde leven heeft zo geen leven.
Hetzelfde doe je wanneer je andere mensen met hun cultuur en levensovertuiging pro beert aan te passen aan je eigen vooropgezette ideeën.
Je kunt elkaar daarbij beschadigen en verminken.
En beschadigd leven heeft geen leven.

Advies: je kunt proberen je kennis, geloof en vaardigheden te verbeteren, maar wanneer je niets van de ander wilt weten en begrijpen kun je opgemerkt schade aanrichten. Wie dat in de gaten krijgt, begint pas echt aan de uitdaging om elkaar te leren kennen en te begrijpen. je hoeft het niet met elkaar eens te zijn, maar elkaar willen begrijpen geeft ruimte over en weer. ‘Maar die zeven mensen in dat beeld zijn gelijk’, roept een slimmerik. Bij goed kijken worden toch verschillen zichtbaar. Ze lijken wel op elkaar, maar hebben ieder hun eigen gelaatstrekken. ‘Dus met onze rasti haren, blonde slierten, piercings, korte en lange kleren, hoofddoekje en de tulband van mijn opa, kunnen we elkaar in evenwicht houden ...’, grijnst een jongen.
‘Aan m’n hoela …’, roept een ander.
‘Hoewel …’ ... en het beeld van die drie mensen wordt weer bekeken.
Die zeven mensen houden elkaar inderdaad in evenwicht. Jezelf blijven, maar wel naar elkaar omkijken. Want als je samenleeft heb je nu eenmaal met elkaar te maken en soms ook elkaar nodig. Onze vroegere Koningin Beatrix had dat door toen ze zei: ‘De uitdaging van het gewone leven op zich nemen kan een heldendaad zijn’. 'Zit wel wat in', vindt een meisje.

Corry Nicolay is PKN predikant kleurrijke communicatie.
(corrynicolay@hetnet.nl - www.kleurrijkgeloven.nl)