Na een bezoekje aan iemand in het verpleeghuis breng ik haar terug naar de gezamenlijke woonkamer. 'Ze heeft zo'n mooi gedicht gelezen', zegt ze lekker luid. 'O, ja', klonk het uitnodigend. En ik lees dit gedicht: 'Als het echt is, is het onvergetelijk.

Als geluk echt is, is het onvergetelijk.
want geluk is
iets met je ogen uitspreken
met je mond uitdrukken
met heel je lichaam tot uitdrukking brengen,
en het met je beide handen vasthouden
om het diep te bewaren in je hart
zodat het blijft glanzen
als een kostbare parel.

En dat je ook zo over het geloof kan denken, want:
'

Geloven is geluk, is en gave van de Heer.
je kunt het door gebrek aan zorg verspelen
maar als je het met anderen wilt delen
wordt het meer.

'Vertel eens meer?', vraagt een man. 'Geloven in God is net als je hand in vertrouwen uitsteken, net alsof iemand liefdevol tegen je zegt: kom, hand in hand gaan we. De bijbel vertelt over God die je op die manier bewaart, dat is de belofte: Ik haal je er door. En Jezus laat zien dat God je ook bewaart als je sterft: God haalt je er door, bewaart je.' En we praten er met elkaar over.

Ineens komt vraag om samen te bidden. Ik heb eerst gevraagd of iemand dat lastig of naar vindt. En vervolgens gevraagd of iedereen zichzelf wil blijven, want 'u hebt goed zoals u bent'. Handen werden gevouwen, in de schoot gelegd of met de handpalm om hoog gehouden. Na het gebed vraagt iemand met een twinkel in de ogen: 'Krijgen wij nu ook de zegen?' Twijfel bekruipt mij. Ik wil mensen niet overdonderen of voor het blok zetten. Maar de ogen en houding van de mensen zijn uitnodigend, verlangend, nieuwsgierig ... Het voelt als een voorrecht om een voor een de mensen te mogen zegenen.

Mijn oog valt op de deuropening en ik zie de zaalarts staan. 'Daar kunnen wij niet tegenop', zegt hij. 'Dit richt de mensen meer op dan al onze medicijnen bij elkaar'. 'Bent u gelovig?', vraag ik. De dokter knikt. 'En weet u, als ik oud of hulpbehoevend wordt, hoop en bid ik, dat een ander er zo mag zijn voor mij. Mijn geloof heeft er ook mee te maken dat ik dokter ben geworden. Bedankt dominee'. <>br/ 'Hou op', zeg ik met een blos op de wangen, 'ere wie ere toekomt. Als u iemand wilt bedanken, dan God. Want dit is ons gegeven en zullen we niet gauw vergeten. '

Corry Nicolay is PKN predikant Kleurrijke communicatie.