Aulin wordt 1 jaar en haar moeder en oma nodigen me in Turkije uit voor een gebed en feest waar alleen vrouwen komen. De huiskamer stroomt vol met ruim 60 vrouwen van alle leeftijden. De meesten zijn luchtig gekleed met kniebroeken en zomerbloesjes. Hun armen en benen zijn bruin door het zwemmen in de Egeïsche zee. De kleintjes kruipen rond wanneer de vrouwelijke hodja (imam) binnenloopt. De oudere vrouw is dicht gekleed met een vriendelijke en tegelijk krachtige blik in de ogen.
Na de begroeting haalt ze de Koran te voorschijn. De vrouwen slaan een royale doek om zichzelf en om mij heen. Het blote wordt keurig bedekt. Op een zingende manier bidden de vrouwen samen met hun gezicht richting Mekka de 'Al Fatiha' (H. 1 uit de Koran) als openingsgebed. Daarna reciteert de hodja alleen verder. Genietend en intens luisteren de vrouwen naar het reciteren uit de heilige Koran. Een diepe zucht, stille concentratie en de glans op hun gezichten laat het goede innerlijke gevoel zien. Een baby valt ondertussen bij moeder op schoot in slaap. De andere kinderen scharrelen rustig rond.

Na een moment van stilte zegt een vrouw iets en bidt de hodja verder. Dit herhaalt zich een paar keer en ineens kijken de vrouwen naar mij. Het blijkt dat er voorbeden worden gedaan, ook voor mij. Op verzoek van de vrouwen bidt de hodja voor mij als vrouw en dominee. Ontroerd luister ik naar woorden die ik niet begrijp en zie gebaren en blikken die ik des te beter begijp. Dan staan de vrouwen op en kloppen elkaar en mij liefdevol op de rug. Ze doen dit als teken van de onderlinge verbondenheid van vrouwen die elkaar helpen en vanuit hun geloof in God/Allah die ons bij elkaar heeft gebracht.
Daarna komt ze binnen, het kleine meisje wat 1 jaar is geworden. Aylin, haar naam betekent 'maan die licht ontvangt van de zon'. Haar naam is een verwijzing naar Allah die licht geeft in elke vorm van duisternis. Ik moet denken aan de Bijbelwoorden: 'Het Licht straalt in de duisternis en de duisternis heeft het niet overwonnen.' Een laatste gebed volgt terwijl alle kinderen in een kring om Aylin en haar moeder heen zitten.
De vrouwen doen hun omslagdoeken weer af, terwijl de taart met het ene brandende kaarsje (want zo gaat dat in Nederland) wordt binnengebracht onder het gejuich van de kinderen.

Terwijl we smikkelen van de taart en koekjes, bedenk ik dat veel oudere Turkse Moslims in Nederland eerst nooit hun verjaardag vierden. Maar ook dat verandert. Ik merk in hier in Turkije en ook Nederland hoe het moderne (verjaardag vieren) en traditionele (bidden en Koranlezen) vloeiend in elkaar overlopen. Als de schoteltjes leeg zijn gaan we dansen. Gewoon gezellig en vrolijk dansen. Zij met soepel bewegende heupen, taille en schouders, ik eerst wat stijf in mijn lijf. De hodja bedank ik voor haar gebeden waarin ik me zo helemaal opgenomen voelde en de moeder en oma voor een onvergetelijke middag.

(corrynicolay@hetnet.nl - www.kleurrijkgeloven.nl)