Door het contact met moslims en andere gelovigen heb ik al meerdere jaren een kleurrij­ke kalender aan de muur hangen. Hierop staan naast de christelijke, ook de joodse, islamitische, hindoestaanse, boeddhistische en orthodox-christelijke feest-en gedenkdagen met een korte omschrijving. Zo'n interreligieuze kalender maakt het gemakkelijk om te weten wat anders gelovigen herdenken en beleven en helpt te begrijpen wat hun harten raakt.

Ruim 10 jaar geleden zijn we in Damascus, dus voordat Isis hier gruwelijk tekeer is gegaan. Een moslim groet ons met de woorden 'Salaam Alaykun', wat betekent 'Gods Vrede met u'. Hij biedt aan onze gids te zijn en vraagt of wij gelovige mensen zijn. Verheugd constateert hij dat we als christen en moslim nu beiden in een stad staan met eigen en gezamen­lijke geloofswortels. Want Damascus wordt van oudsher in verband gebracht met onder anderen aartsvader Abraham (Ibrahim), de schuilplaats van Maria en Jozef (Meyren en Yusuf), met Paulus die hier christen is geworden en met de voetstappen van de profeet Mohammed. Onze gids is een diep gelovig mens die veel weet en graag in gesprek gaat met anderen, ook over het geloof. Damascus hanteert volgens hem nadruk­ke­lijk beide jaartellingen, de christelijk westerse en islamitisch oosterse. Hij wijst op de islamitische kalender waarop het jaar en de dagelijkse gebedstijden staan aangegeven. Ook in de Friese moskeeën hangt zo'n kalender. Peinzend vraagt hij zich af of wij als gelovigen moeten strijden om de verschillen of juist eerst de vredesopdracht van God hebben te leven. Zonder belangrijke verschillen te willen ontken­nen, deel ik zijn verlangen naar die heerlijke Vrede Gods tussen mensen. Een vrede die er kan zijn wanneer mensen dit in Gods Naam willen uitdragen in hun dagelijkse leven.

Samen bekijken we de grote Omajjaden moskee waar in de gebedszaal het hoofd van Johannes de Doper (Yahya) wordt bewaard onder een mooie en indrukwek­kende marme­ren koepel. Aan moslims en christenen wordt hetzelfde bekende Bijbel- en Koranverhaal verteld. Ik zie gelovigen van velerlei pluimage hier ieder op hun eigen wijze Gods Naam aanroepen. Moslims en christenen bidden ieder op hun eigen manier. Dan loopt onze gids naar Syrische christenen en stelt ons aan hen voor, want jij denkt dat wij en zij dat vast mooi vinden. En dat is inderdaad zo. Onder de indruk van het vele wat we zien en ervaren, verlaten we de moskee. Als afscheid wensen we onze mede christenen en moslim broeder toe: Salaam Alaykum, Gods Vrede met u.

Als gevolg van alle wreedheden van Isis vluchten mensen met pijn in hun hart naar Europa met hoop op een veilige manier van leven. Ik hoop en bid dat zij 'Gods vrede' mogen ontmoeten in Nederland.

Corry Nicolay is PKN predikant interreligieuze communicatie.
Bovendien is ze voorzitter van de stichting 'Studenten en Musahar Project Nepal (SMPN)
wat samen met de Nepalezen ontwikkelingswerk verzorgt voor kansarme jongeren en kinderen.