Elk jaar is op de Internationale dag tegen Racisme en Discriminatie in Friesland een Interreligieuze/Kleurrijke Viering. Deze keer maakt iedereen vanuit 7 verschillende levensbeschouwingen een Kleurrijke Armband en doet deze om de arm van een ander. De afgelopen 17 jaar is er steeds op 21 maart een Interreligieuze/Kleurrijke Viering ergens in Friesland, in een kerk, moskee, buurthuis of Hogere Beroeps Opleiding. Friesland is de enige provincie waar dit jaarlijks gebeurt. Op 21 maart 2009 is dit in de Rooms Katholieke Kerk in Drachten. Aan deze viering werken mee mensen uit 7 religieuze en levensbeschouwelijke richtingen: een hindoestaanse pandita (priesteres), twee islamitische imam, een boeddhist, jodin, humanisten, soefi, een katholieke pastor en ik als dominee.
Deze keer zijn uit Amsterdam Groningen mensen van ene kerk aanwezig. Ze willen het eens meemaken en proberen dit ook in h8un eigen woonplaats vorm te geven.

De kerk stroomt vol en vooraf is er royaal tijd om met de verschillende voorgangers te spreken. Als de Interreligieuze/Kleurrijke Viering begint, speelt iemand op een shakuhachi, de traditionele Japanse bamboefluit.
De voorgangers brengen de geloofsboeken en manifesten van de verschillende religies en levensbeschouwing binnen en leggen deze op een tafel met de punten over elkaar heen. Want de inhoud ervan grijpt wel in elkaar, maar is niet overal gelijk.
De aanwezigen zien en horen hoe de voorgangers hen ieder vanuit hun eigen overtuiging groeten en welkom heten. Ieder leest een tekst uit het eigen geloofsboek of manifest en gaat in op de vraag: 'Wat verbindt mij met de ander?'
Vervolgens rijgt ieder een kraal in de eigen kleur aan een draad. Zo gebruikt de boeddhist een rode, de pandita een oranje, de humanist een witte, de jodin een blauwe, de pastor een paarse, de soefi een gele en de imam een groene kraal.
Al met al ontstaat een Kralenarmband van 7 kleuren. De moslim vertelt daarbij bijv. over een gebedssnoer, de boeddhist over het meditatiekoord, de pastor over de rozenkrans en de jodin noemt het een vredesarmband.

Alle voorgangers delen kralen van hun ‘eigen’ kleur uit aan de aanwezigen en de mensen helpen elkaar om voor ieder een kralenband te maken van de 7 kleuren. We vertellen dat het ook zo kan gaan wanneer we samen leven: ieder vanuit de eigen kleur, de kleuren raken elkaar, maar vermengen zich niet. Wel vormen de kleuren een goed samenhangend geheel = onze kleurrijke samenleving. En daarin geloven alle voorgangers, daarom doen ze mee, want voor het goed samenleven hebben mensen elkaar nodig.
Het leidt tot een ontspannen en vrolijke sfeer, waarin mensen roepen, 'voor mij nog de kleur van de joden, van de moslims, van' ...... en 'welke kleur moet ik nog hebben, van wie?' Tenslotte houdt iedereen de arm omhoog met de Kralenarmband er om heen. Het is mooi om te zien en te horen, hoe de mensen elkaar toewensen: vrede, shalom, salaam, folle lok en seine (fries), het licht van vrede, de vrede van Christus en alle goeds.
Iedereen geniet nog een keer van de fijngevoelige shakuhachi-muziek en gaat daarna met een Kleurenarmband om de arm naar huis.

Kleurrijke groeten van Corry Nicolay,