Een kaatsbal is klein, wat stelt het eigenlijk voor.
Maar het is wel een bal uit één stuk, met zorg geknipt, genaaid en gevuld. Dat balletje is heel fijntjes gemaakt en daardoor bijzonder.
Dat bijzondere blijkt pas, als mensen het gaan gebruiken, ermee gaan spelen. Niet alleen, maar in samenspel. In een partuur van 3 mensen, met een voorspeler, achterinse en opslager. Alle drie zijn ze nodig, ieder heeft in het samenspel een eigen taak en functie. Het spel heeft enkel waarde vanuit een goed samenspel.
Wie ziende blind en horende doof is voor een goed samenspel, slaat alle perken te buiten. En wanneer het buiten de perken van het kaatsveld gaat, heet het ‘kwea’, dat is kwalijk en niet goed. Andere mensen genieten van dat bijzondere spel en bij goed samenspel klinkt ineens: boppe-slag! En de bal scoort tussen de palen door.
En dan … wie de bal kaatst moet de bal verwachten.

Zo is het ook met de bal van leven en samenleven. Wèlke bal kaatsen we? Die van openheid, samenspel, elkaar het goede gunnen? Of zijn we blind en doof voor elkaars goede kanten en praten gemakkelijk ‘kwea’, kwaadaardig en negatief? Aan mensen die een geloof aanhangen stelt het kaatsspel de vraag: Welke bal kaatsen we? Wat voor balletje gooien we op? Hoe letten we op elkaar tijdens het samen leven? Vanuit positieve of negatieve verwachtingen?

Jesaja gooit hierover ook een balletje op. In Jesaja 22 staat: Is je eigen woning als een rots, als een vesting, onneembaar en onbereikbaar voor anderen? 'Zie de Heer zal je wegslingeren, zoals een mens iets wegslingert: de Heer zal je stevig ineenwikkelen, je vast in elkaar rollen als een kluwen, je uitwerpen als een bal naar een uitgestrekt land.' We worden niet zomaar weggeslingerd, eerst is er zorg om stevig te worden, door het ineenwikkelen, vast als een kluwen vol levensdraden. Vervolgens mag je je in vertrouwen laten uitwerpen in het leven.

Wanneer Jesaja het kaatsspel zag, zou hij de vergelijking vast wel herkennen en zeggen: ‘Ik hoop dat jullie, net als de kaatsers, met overtuiging staan voor het samenspel.’ Dus ieder vanuit de eigen plaats en taak, met oog voor de ander, open voor het samenspel.
Pas dan ontstaat dat bijzondere en ook mooie levensspel.
En waar het balletje ook heen wordt geworpen, vang het op. Of waar het ook neervalt, ga het zoeken. Net zo worden wij als mens steeds weer opgevangen en gezocht door de Eeuwige.

Kaatsplezier gewenst en het goede voor het kleurrijk samenleven. Corry Nicolay is PKN predikant interreligieuze communicatie.