Aan een Nepalese vrouw is de armoede vaak niet direct af te zien. Met haar glanzende donkere haren en kleurrijke sari met een lange sjaal over haar schouder is zij een indrukwekkende verschijning. Overal zie je veel hard werkende vrouwen. Al generaties zijn vrouwen de spil in de families, zowel in de dorpen, in de bergstreken, als in de overvolle steden. Ze hebben geleerd te overleven. De vrouwen stralen kracht en schoonheid uit.

In Nepal gaan de meeste meisjes net als de jongens naar school. Maar na haar menstruatie verandert het leven van een meisje doorgaans ingrijpend. Vanaf dat moment wordt ze geacht vrouw te zijn en dus huwbaar. Wanneer zij in een omgeving leeft waar deze manier van leven de enige bestaansmogelijkheid is, dan staat dit niet ter discussie. Dan ligt hun bestaan vast. Voor anderen zijn er mogelijkheden om ook zelf keuzes te maken.

Zoals bij Tsari, een jonge vrouw afkomstig uit de bergstreken van de Himalaya. Haar smalle gezichtje steekt waardig boven haar sjaal uit die ze over haar sari draagt. Haar lange haar glanst omdat ze het, net als haar moeder, met oude gebruikte olie inwrijft. Samen met haar aanstaande man is zij naar Kathmandu getrokken. Graag wil zij studeren. Voor haar studie ontvangt zij financiële steun van een sponsor uit Nederland en zij volgt de computerlessen die ons project verzorgt voor arme studenten. Omdat zij snel leert en heel gemotiveerd is, is het haar gelukt een baantje te vinden als administratrice. Door haar studie kunnen we samen Engels spreken. Tsari praat graag positief over haar leven ook al heeft ze het behoorlijk zwaar. Het valt immers niet mee om financieel rond te komen en vaak is ze erg moe omdat ze naast haar werk druk is met haar studie en het huishouden. Als Hindoe vindt Tsari het belangrijk om aan haar gemoedsrust, haar karma te werken. Soms gaat ze naar een tempel en offert rijst, bloemen en ook wel eens geld, waarbij ze de priester vraagt om een gebed voor haar uit te spreken. Dit helpt haar om de juiste weg te vinden naar dharma (overtuiging) en karma, waardoor ze innerlijke rust ervaart.

“Lang leven is niet altijd mooi”, vindt Tsari. “Zeker wanneer je een leven hebt van lijden en armoede. Wanneer je een goed leven hebt geleid, maak je een grotere kans op een beter volgend leven. Daar kun je naar verlangen en daar wil je best jong voor sterven.” Toen haar nichtje op jonge leeftijd overleed, was ze verdrietig, maar tegelijk ook opgelucht en blij voor haar. Want ze bidt dat haar nichtje in een volgend leven betere kansen krijgt, een leven zonder armoede, zonder een zieke buik, een blij leven met altijd voldoende te eten. Vanuit haar achtergrond en geloof wil Tsari als een tevreden mens leven. Ze vindt het verkeerd om te klagen en ze wil niet slecht over anderen spreken. Ze herinnert zich dat ze een periode erg ontevreden was en boos omdat ze zo hard moest werken en nooit tijd had om te leren. Dat voelde naar en slecht. Daarom is ze naar een priester gegaan. Deze heeft haar vlaggetjes met gebeden gegeven. Ze is toen met de gebedsvlaggen naar de tempel gelopen en heeft haar gebeden in de wind, in de adem van God, opgehangen. Daarna was ze de boosheid kwijt en vond ze gemakkelijker tijd om te kunnen studeren. Dit zoeken naar acceptatie en het werken aan haar karma, geven Tsari waardigheid en een wonderlijke kracht. Daarom is Tsari blij met haar geloof. Bij het afscheid groeten Tsari en ik elkaar Nepalees: “Namaste” = ik groet het unieke, Goddelijke in jou.

Corry Nicolay is PKN predikant interreligieuze communicatie. (corrynicolay@hetnet.nl - www.kleurrijkgeloven.nl)