‘Iemand roddelt veel over andere mensen en heeft er spijt van gekregen.
Hij vraagt aan een wijs iemand: ‘Hoe kan ik het weer goed maken?’
‘Leg een veertje voor de deur van de mensen waar je over geroddeld hebt’.
De man doet dit.
De volgende dag zegt de wijze: ‘Haal nu de veertjes weer op’.
Maar dat lukt niet, want alle veertjes zijn door de wind mee genomen en verdwenen.
‘Net zo’, zegt de wijze’, kun je roddel nooit mee helemaal goed maken. De roddel wordt meegenomen op de adem van de mensen en waaiert steeds verder uit.’
‘Roddel daarom nooit weer, want je beschadigt mensen daar blijvend mee’.

We lezen in de Bijbel over de vrouw waar iedereen van zegt dat ze slecht is en gestenigd moet worden. De mensen vragen aan Jezus: ‘Wat vind u ervan om deze vrouw te stenigen?’ We lezen niet verder. De jeugd gaat in een kring staan met een steen in hun opgeheven hand. De paraplu ligt achten hen. Een jonge vrouw zit midden in de kring in elkaar gedoken op de grond. Veel jongeren voelen zich ongemakkelijk met de grote steen in hun opgeheven hand.

Maar kijk, Jezus bukt zich en schrijft iets in het zand. De wind waait het zand waait al weg. Jezus kijkt de mensen aan en zegt: ‘Wie zonder zonde is mag de eerste steen werpen’. Waarom leggen de mensen hun steen neer? Waarom lopen ze stilletjes weg? Wat ontdekken ze? Was het een veertje-waarheid, werd de roddel over de vrouw zo gaandeweg een harde waarheid? Een waarheid die steeds wijder uitwaait? Welke spiegel houdt Jezus de mensen die om de vrouw heen staan om haar te stenigen voor?

Vanuit situaties in onze wereld reageert de jeugd op de vraag:
Wat doe jij? Laat jij je door anderen opjutten?
Wil je er bij horen en werp je een roddelsteen naar de ander?
Of spreidt je je paraplu uit als een schild van bescherming voor de ander?’
De jeugd pakt als vanzelf hun paraplu en over de vrouw spreidt zich een waaier van bescherming uit door alle regenschermen. Woorden van Jezus klinken: ‘Wie nog nooit iets verkeerd heeft gedaan, mag een steen naar de ander gooien.’ En: ‘Behandel de ander net zo als je zelf behandeld wilt worden’.
(zie Johannes 8 : 1 – 7, Mattheus. 7: 12, Lucas 6: 31)

Maar ja, anderen kunnen zo heel anders zijn dan jezelf. En dat is vaak lastig of ergerlijk. Mijn grote kleurenparaplu waaiert open. Kijk naar de kleuren, net zo verschillend zijn we allemaal. Kijk, de belijnen komen in het midden allemaal bij dezelfde steel. Net zo is voor al die verschillende mensen één ding gelijk: Gods zorgt voor je, waaiert over je uit. Net als bij Pinksteren, Gods Geest waaiert uit over al die verschillende mensen. Allemaal stromen zij van binnen vol met de kracht van Gods Heilige Geest, de Geest van vrede, mildheid, zorgvuldigheid. Zodat mensen vriendelijk en veilig samen kunnen leven als kinderen van God op aarde.

Corry Nicolay is PKN predikant interreligieuze communicatie. (corrynicolay@hetnet.nl - www.kleurrijkgeloven.nl)