Wanneer het sterven van haar vader dichtbij komt vraagt hij naar ‘Yasin’. Het luisteren naar het hart van de Koran geeft Remzi een mooie rust en vrede, die bij hem bleef tijdens zijn sterven. Zijn dochter Nazmiye ervaart dit mooie en vindt het jammer dat ze niet zelf uit de Koran kan lezen.

Nazmiye Yigit is opgegroeid in Heerenveen en werkt als pedagogisch medewerker bij de Kinderopvang. Vanaf 1980 trekken we samen op, en we zijn dikke vriendinnen. Lang vindt Nazmiye de Koran niet zo belangrijk. Ze gelooft in God/Allah en wil daarom ‘goed bezig zijn in het leven’. Maar nu heeft ze ontdekt hoeveel vrede en troost ze ervaart bij het luisteren naar recitatie uit de Koran. Het hart van de Koran, hoofdstuk 23 Yâsin uit Sura 36, raakt haar intens. De tekst vertelt hoe God hemel en aarde heeft geschapen en dat mensen voor de aarde, voor dieren en voor elkaar moeten zorgen. En hoe Allah verbonden blijft met mensen na het sterven. Yâsin betekent: o, volmaakte mens. En dat volmaakt vredige ervaart Nazmiye bij deze tekst. Verrast merkt ze hoe graag ze zelf wil leren Koran lezen.

In de moskee ontmoet ze Aysel Yigit, die haar Koranles wil geven. De eerste 5 dagen leert ze door veel oefenen het Arabische alfabet. Net als in de Hebreeuwse taal veranderen de letters van betekenis in de samenhang met een ander woord en dat is soms best lastig. Daarna krijgt ze elke week thuis Koranles en oefent dagelijks. Eerst Sura 1, het bekende gebed Al Fatihah en daarna de rest van de Koran. Na 1 ½ jaar intense studie heeft ze de hele Koran gelezen en is het tijd voor de zegening en feest.

Na het middaggebed stroomt de huiskamer helemaal vol met vrouwen. Want Nazmiye vind het mooi om dit alleen met vrouwen te vieren bij haar thuis. Ze heeft Aysel Yigit gevraagd haar Koran te zegenen. De vrouwen vinden dit mooi om mee te maken en samen te delen. Veel vrouwen dragen bij het Koran lezen dragen een hoofddoek uit respect voor de Koran en God. Aysel leest eerst Yâsin uit de Koran. Daarna lezen oudere en jonge vrouwen een korte Korantekst, waarop alle vrouwen steeds weer antwoorden door op een zingende manier een gebed te reciteren. De moeder van Nazmiye leest als laatste uit de Koran.
De teksten worden opgedragen en geschonken aan Remzi Yigit. De ontroering is voelbaar.

Remzi was een vredelievende man die begreep dat mensen het Islamitische geloof verschillend kunnen beleven. Nazmiye heeft vooraf indringend van haar vader gedroomd. Ze weet hoe mooi hij het vindt dat zijn dochter nu kan Koran lezen. Haar moeder is verrast door haar dochter die dit zo goed heeft geleerd.
Nu haar Koran is gezegend, voelt Nazmiye in al haar vezels dat dit heilige boek een geschenk is wat ze van God heeft ontvangen. Als we daarna gaan eten, zegt Nazmiye: ‘Eigenlijk ben ik een laatbloeier. Want zo’n etentje wordt vaak met kinderen gedaan die de Koran zelf hebben leren lezen. Maar je bent gelukkig nooit te oud of te jong om iets te leren.’ Haar ogen gaan naar de foto van haar vader. In gedachten zie ik zijn ogen oplichten en hoor hem zeggen: ‘Die lieve dochter blijft mij verrassen’.

Corry Nicolay is PKN predikant interreligieuze communicatie. (corrynicolay@hetnet.nl - www.kleurrijkgeloven.nl)