Met witte kleren en een gouden glans in hun ogen zitten vijf vrouwen van de Turkse Gemeenschap in Heerenveen tussen de vrouwen in de moskee, want zij gaan naar Mekka. Vooraf aan hun vertrek is er een feestelijke gebedsdienst in de moskee.

Bij het binnenkomen omhelzen de vrouwen elkaar en zeggen ‘Gefeliciteerd dat je naar Mekka gaat’. Elke vrouw gaat vanuit een eigen verlangen naar Mekka: om tot jezelf te komen, om een verlies te verwerken, om voor de kinderen en je hele familie te bidden. Een jonge vrouw draagt het verlies van haar kindje met zich mee.
‘Als je naar Mekka gaat ben je allemaal in het wit gekleed. Je ervaart de onderlinge verbondenheid en voelt de reinigende kracht van het geloof heel dichtbij en warm binnen in je’, vertelt een oudere vrouw die nu voor de 2e keer gaat. Na de recitatie uit de Koran en het vaste gebed zingen de vrouwen ‘Ilahi’. Zij bedanken Mohammed dat de vrouwen naar Mekka gaan en brengen dit zingend bij God/ Allah.

Bij hun vertrek op Schiphol zwaaien de familieleden en geloofsgenoten hen uit. Een maand later worden ze net zo feestelijk opgewacht. Stralend vertellen ze in de moskee over Mekka en Medina. Een vrouw heeft gebeden voor haar vader die jong is gestorven en dit nooit mee heeft kunnen maken. Tranen van ontroering blinken in haar ogen. Ze zegt: ‘Het voelt als goud, eigenlijk te mooi voor woorden’. Een jonge vrouw heeft in Mekka bij de Ka’aba (zwarte steen) stil gestaan bij het leven. Een gouden herinnering is voor haar de Hemelse Tuin in Medina, waar onder de grote groene koepel Mohammed is begraven. Het is er zo mooi en met hemelse geuren. Ze huilt van blijdschap en straalt als ze erover vertelt. De jonge moeder vertelt met mooie ogen hoe ze wonderlijke troost en steun van God heeft ervaren, nu haar kindje bij God woont. Nooit zal ze dit gouden moment vergeten! .

Ze hebben Zemzem, heilig water, meegenomen uit Mekka. Bij Zemzem hoort het verhaal wat in de Koran en Bijbel staat. Toen Ismaël met zijn moeder Hagar in de woestijn was, kon zijn moeder nergens water vinden. Als geschenk van Allah/God welde toen water op, daar waar nu de bron ‘Lachai Roï = Hij die mij gezien heeft’ is. Zemzem, het heilige water komt uit deze bron. Eerbieding drinken ze het heilige water, De vrouwen reiken ook mij het water aan en knikken blij wanneer ik een slokje neem. ‘Ishallah’, Gods zegen voor jou en jou en jou… zeggende vrouwen liefdevol tegen elkaar.

'Als een andere vrouw ben ik terug gekomen, Ik voel me herboren en bevrijd’, zegt een jonge vrouw. ‘Alle verkeerde dingen van mijn leven zijn van mij genomen, ik heb nu een schone lei. Dat is positief en soms ook moeilijk.Want ik ben nu een ingewijde, een Haci, en mensen verwachten het goede van mij in wat ik zeg en doe. Dat is prachtig mooi en tegelijk ook best zwaar.’ 'Maar als ik aan Mekka en Medina denk’, zegt een andere vrouw, voel ik de kracht van het goede.’ Met de handen onhoog geheven zegt ze: ‘Dat gevoel trekt met mij mee als een gouden glans, ik hoop in mijn hele verdere leven'.

Corry Nicolay is PKN predikant interreligieuze communicatie. (corrynicolay@hetnet.nl - www.kleurrijkgeloven.nl)