Ik hoorde iemand zeggen: 'Je kunt niet altijd bezig zijn,
soms moet alles weer eens even op z'n plaats vallen om te voelen waar je staat'.
Deze wijze woorden leidden mijn gedachten naar de mier en de luiaard,
waar de Bijbel over vertelt.
Een leven alleen als mier, dat komt niet goed.
Een leven alleen als luiaard, dat komt ook niet goed.
Wel blijken ze beiden waardevol te zijn en kunnen ze niet buiten elkaar.

In Spreuken 6 staat: 'Ga tot de mier, gij luiaard en wordt wijs ... nog even slapen, nog even sluimeren, nog even met gevouwen handen liggen'.
Deze woorden nodigen ons uit te leven met de volhardende tred van de mier en de rust en bezinning van de luiaard. Naast het bezig zijn, ook de tijd nemen om met gevouwen= rustige handen, na te denken over verleden, heden en toekomst. Met gevouwen handen aan God voor te leggen, met God bespreken en dus met God delen, wat ons bezig houdt. Dan kunnen wij inspiratie opdoen voor de weg van ieders leven, voor het leven wat we samen met anderen op aarde leven.

Bij het samenspel van handen uit de mouwen èn de rust van bezinning, wordt ons in de Bijbel 'brood en spijs' voor onderweg beloofd. (zie Spr. 6: 8).
In apart gezette, gereserveerde momenten in ons leven,
zoals bijvoorbeeld een religieuze bijeenkomst of
tijdens gesprekken met anderen, kan de rijke betekenis van het samenspel
van geloof en dagelijks leven oplichten en herkend worden als:
kostbare 'brood en spijs' voor onderweg.
Maar dan wel brood en spijs, wat ook voor anderen als kostbaar kan worden herkend en wat voor anderen ‘eetbaar’en ‘verteerbaar’ is.

Daarom tijdens dat ‘sluimeren’ ook open willen staan voor dat wat voor anderen belangrijk is. En dan de handen uit de mouwen, letterlijk en figuurlijk.
Maar wel tijd nemen ….
Dus weer dat samenspel ….
Toch?

Knipoog van Corry Nicolay, predikant interreligieuze communicatie