Laatst las ik een oosters geloofsverhaal waarin wijsheid en humor door elkaar worden geweven, zodat je kunt leren met een glimlach. Het verhaal laat zien dat je als mens kunt proberen je kennis, geloof en vaardigheden te verbeteren, maar wanneer andere basiskennis ontbreekt, je in feite schade kan aanrichten.

Zo vindt iemand een havik die een kromme snavel en klauwen heeft. Omdat hij alleen maar iets van duiven weet, denkt hij dat de vogel mismaakt is. Hij bewerkt de klauwen en de snavel net zolang totdat de vogel 'normaal' zijn. Het beschadigde leven heeft zo geen leven. Hetzelfde doe je wanneer je andere mensen en hun geloof probeert aan te passen aan je eigen vooropgezette ideeën. Je kunt elkaar daarbij beschadigen en verminken.

Als we dàt in de gaten krijgen, begint het leerproces pas echt om elkaar te leren kennen en waarderen.

Corry Nicolay, interreligieus predikant